مسئله 294- اگر زخم يا دمل يا شكستگى در مواضع وضو يا غسل باشد و آب براى آنها ضرر داشته باشد، در صورتى كه ممكن باشد بايد روى آنها را مسح نمايد و اگر ممكن نباشد، بايد چيز پاكى روى آنها نهاده و روى آن را مسح نمايد، و اگر گذاشتن آن هم ممكن نباشد، مسح‏ ساقط است و شستن اطراف آنها كفايت مى‏كند و در هر صورت تيمّم لازم نيست.

مسئله 295- اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها باشد، چنانچه نتواند آن را مسح كند، بايد چيز پاكى روى آن بگذارد و روى آن را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، بايد به جاى وضو تيمّم كند.

مسئله 296- اگر جبيره تمام يا بيشتر اعضاى وضو را بگيرد، اگر مى‏تواند بايد وضوى جبيره‏اى بگيرد.

صفحه 58

مسئله 297- كسى كه در كف دست جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده است، اگر مى‏تواند بايد سر و پا را با همان رطوبت مسح كند و اگر نمى‏تواند، بايد از جاهاى ديگر وضو رطوبت بگيرد، و اگر نمى‏تواند بايد تيمّم كند.

مسئله 298- اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نيست، بايد به دستور جبيره عمل كند و تيمّم لازم نيست.

مسئله 299- اگر در جاى وضو زخم و جراحت و شكستگى نيست، ولى به جهت ديگرى آب براى آن ضرر دارد، بايد تيمّم كند.

مسئله 300- اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده است كه برداشتن آن ممكن نيست يا مشقّت دارد، بايد به دستور جبيره عمل كند، يعنى وضو يا غسل به طور معمول بگيرد و موقع شستن آن‌جا به عنوان جبيره دست روى آن بكشد.

مسئله 301- كسى كه وظيفۀ او تيمّم است اگر در بعضى از جاهاى تيمّم او زخم يا دمل يا شكستگى باشد، بايد به دستور وضوى جبيره‏اى تيمّم جبيره‏اى نمايد.

مسئله 302- كسى كه بايد با وضو يا غسل جبيره‏اى نماز بخواند، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمى‏شود، مى‏تواند در اوّل وقت نماز بخواند، ولى اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود، بهتر است صبر كند و اگر اوّل وقت نماز خواند و آخر وقت عذرش برطرف شد لازم نيست نماز را اعاده كند.

مسئله 303- نمازهايى را كه انسان با وضوى جبيره‏اى خوانده صحيح است و بعد از آنكه عذرش برطرف شد، براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.